Пастор, продолживший дело Скарыны

Беларуский первопечатник

Палітык і асьветнік

Палітык і эканаміст Ян Абрамовіч

Ян Абрамовіч (? -- 1602), ваявода смаленскі, гэрбу Ястраб. Пра ягоную маладосьць і сям'ю мы маем ня шмат зьвестак. Абрамовіч быў выхаваны пры двары князя Мікалая Радзівіла Рудога, віленскага ваяводы, і ўсё жыцьцё быў зьвязаны з гэтым родам. Разам з Радзівілам браў удзел у вайсковых выправах на Маскву... <далей>

Аўтар "Гіпікі" Крыштап Мікалай Дарагастайскі

Гісторыкі й пісьменьнікі пакуль, здаецца, абыходзяць увагай род Дарагастайскіх, а шкада. Часьцей згадваюць адным-двума радкамі вялікага маршалка літоўскага Крыштапа Мікалая Дарагастайскага (1562 -- 1615), найперш як аўтара "Гіпікі, альбо Кнігі пра коней". ... <далей>

Некоронованный король Беларуси

XVI век - особенный век в истории нашей страны. Многие поколения беларусов обращаются к этому времени в поисках своей тождественности, своих истоков. И в самом деле, на XVI век приходится большинство событий и явлений, которые сформировали беларусов как нацию, не позволили исчезнуть на бесчисленных поворотах истории. Среди этих событий наиважнейшую роль имела Реформация, которой буквально дышало беларуское общество XVI века ... <дальше>

Менский каштелян Ян Глебович

За более чем тысячелетнюю историю у Беларуси было 4 столицы: Полоцк, Новогрудок, Вильня и Минск. Каждая из них имеет своё место в истории нашей страны. Полоцк - столица древнебеларуского Полоцкого княжества, Новогрудок и Вильня - столицы Великого Княжества Литовского, беларуского государства XIII-XVIII вв. Но как получилось, что четвертой столицей Беларуси стал Минск, о котором долгое время не было слышно. Оказывается, Минск обязан своей сегодняшней столичностью евангельским христианам. А конкретно - минскому кашталяну Яну Глебовичу, который жил в славном XVI веке. Благодаря этому человеку Минск стал известен во всем Великом Княжестве... <дальше>

"Рад показать мою веру..."

Василь Тяпинский родился в кoнцe 30-х гг. XVI в. в ceмьe мeлкиx шляxтичeй Mикoлaя и Maтpeны Tяпинcкиx в иx poдoвoм имeнии Tяпинo. Дepeвeнькy Tяпинo и ceгoдня бeз тpyдa мoжно oтыcкaть нa тpacce Лeneль - Opшa в 22 км oт Лeпeля и 8 км oт Чaшникoв. Ecли cъexaть c шоссе и пpoexaть oкoлo килoмeтpa пo нanpaвлeнию к Tяпинo, тo cлeвa вдaли мoжнo yвидeть мecтo, гдe cтoял дoм Tяпинcкиx, и ведyщий к нeмy "пaнcкий бoльшaк" (дopoгy-нacыпь XVI в.), и, пpямo в 10-ти мeтpax oт дepeвeнcкoй дopoги -- pyины кaльвиниcтcкoго xpaмa XVI в., кoтopый чьим тoлькo нe был зa вcю cвoю иcтopию! ... <дальше>

"На тым стаю"

Марцін Лютар нардзіўся 10 лістапада 1483 г. у Эйслебене (Усходняя Нямеччына). Ён зьбіраўся стаць юрыстам, аднак стаў манахам. Ён далучыўся да манахаў-аўгустынаў у Эрфурце і там пачаў вывучаць тэалёгію. Праз некаторы час ён стаў прафэсарам тэалёгіі ў нядаўна заснаваным унівэрсітэце гораду Вітэнбэргу. Але Лютар меў свае праблемы. Яго вучылі, што для таго, каб дагадзіць Богу і заваяваць Ягоную Ласку, чалавек павінны імкнуцца "з усяе моцы рабіць дабро", што прадугледжвала і любіць Бога перадусім. Аднак такі Бог паўстаў перад Лютарам як судзьдзя, які ўзважвае ягоныя заслугі. Лютар пачуваўся так, быццам трапіў у пастку: ён ня мог любіць такога Бога, Які асуджаў яго і Які ня мог прыняць яго, пакуль ён не палюбіць Яго. <далей>

Рэфарматар Жэневы

Жан Кальвін нарадзіўся ў 1509 годзе ў Наёне (Паўночная Францыя). Ён навучаўся ў Парыскім, Арлеанскім і Бругскім унівэрсітэтах, дзе зрабіўся прыхільнікам Эразма Ратэрдамскага. У 1532 годзе ён сам напісаў акадэмічную працу ў духу гуманізму (камэнтар да сачыненьня рымскага філёзафа Сэнэкі "Аб міласэрнасьці" - "de Clementia"), якая ня спраўдзіла ягоных надзеяў і не аказала значнага ўплыву. Прыблізна ў гэты ж самы час Кальвін перажыў навярненьне. <далей>