Трэцяя частка КАТЭХІЗІСА пра малітву
Частка пра малітву
5.1. Што такое малітва?
5.2. Ці павінны людзі маліцца Богу, ці ўсё ж ад іх добрай волі залежыць маліцца або не маліцца?
5.3. Пра што маем Бога прасіць ды Яму маліцца?
5.4. Ці патрэбны нам, калі Богу молімся, памочнік або заступнік перад Ім?
5.5. Што ж шкоднага ў тым, калі нехта сьвятых на дапамогу прызывае, каб за яго маліліся?
5.6. Дух Сьвяты піша толькі пра князёў гэтага сьвету ды пра грэшнікаў, каб ніхто на іх не спадзяваўся, ды не забараняе нам маліць сьвятых пра дапамогу?
5.7. Дзеля чаго Бог сказаў Абімэлеху, каралю Гэрарскаму, што па малітве Абрагама той жывым за-станецца (Роду 20)?
5.8. Што на тыя словы Самога Хрыста адкажаш, калі Ён гаворыць: «Я ёсьць уваскрасеньне і жыцьцё. Хто верыць у Мяне, хоць бы ён і памёр, жыць будзе. І кожны, хто жыве і верыць у Мяне, не памрэ павек» (Ян 11: 25).?
5.9. Не падобна, каб Хрыстос меўся або гневацца, або помсьціцца за тое, што мы шануем Ягоных сьвятых?
5.10. Дзеля чаго ж Хрыстос у Сваёй малітве да Айца гаварыў тыя словы: «І хвалу, якую Ты Мне даў, Я перадаў ім, каб яны былі адно, як і Мы адно» (Ян 17: 22)?
5.11. Дзеля чаго Майсей у сваёй малітве ўзгадвае: «Памятай на Абрагама, Ізаака і Ізраэля, слугаў Тваіх, каторым запрысяг Ты на Самога Сябе, кажучы: “Размножу патомства вашае, як зоркі на небе”»? (Вых. 32)
5.12. А на тыя словы што адкажаш, калі Бог да Ярэміі мовіў: «Нават калі Майсей ды Самуэль стануць перад абліччам Маім, ня схіліцца душа –Мая да іх», – гэта значыць, да Юдэяў?
5.13. Што адказаць тым, якія гавораць, што на зямлі – як у небе, а ў небе – як на зямлі?
5.14. Што трэба, каб маліцца?
5.15. Калі маем маліцца Богу?
5.16. Пра што або пра якія справы мы маем Богу маліцца?
5.17. Ці аднолькава маем прасіць за справы часовыя і вечныя?
5.18. Які спосаб малітвы самы лепшы?
5.19. Што ж гэта за малітва Госпадава?
5.20. Каб было больш прыдатна і проста да разуменьня, падзялі малітву Госпадаву на часткі.
5.21. Што называеш «пачатак»?
5.22. Дзеля чаго называеш Бога «Айцец», а ня «Госпад»?
5.23. Чаму Хрыстос навучыў нас гаварыць «Ойча наш», а ня «Ойча мой»?
5.24. Чаму вызнаём, што Бог ёсьць у небе? Хіба Яго тут або на моры няма?
5.25. А цяпер мне распавядзі, як разумець першую просьбу, калі мы гаворым: «Сьвяціся імя Тваё». Імя ж Бога заўсёды сьвятое.
5.26. Як маю разумець гэтае слова «сьвяціцца»?
5.27. Якое ж імя Божае?
5.28. Як зразумець другую просьбу, гэта значыць: «Прыйдзі Валадарства Тваё»?
5.29. Чаму трэба пра гэта прасіць?
5.30. Што яшчэ ў гэтых словах просім?
5.31. Што патрэбна чалавеку, каб належна гаварыць гэтую просьбу Богу?
5.32. Зноў, хто надарэмна гэтую просьбу гаворыць?
5.33. Трэцюю просьбу як зразумець, значыць: «Будзь воля Твая як у небе, так і на зямлі»?
5.34. На што ёсьць воля, якую нам Бог аб’явіў, або чаго Бог ад нас хоча?
5.35. Хто кажа гэтую просьбу сабе на дабро?
5.36.Хто гэтую просьбу кажа да Бога надарэмна?
5.37. Дзеля чаго мы ня кажам проста: «Будзь воля Твая»,— але дадаём: «Як у небе, так і на зямлі»?
5.38. Што мы просім у чацьвёртай просьбе, калі кажам: «Хлеб наш што-дзённы дай нам сёньня»?
5.39. Ці належыць прасіць у Бога рэчы мінаючыя ці хлеб цялесны?
5.40. Дзеля чаго мы павінны маліцца пра рэчы мінаючыя? Бог і Сам ведае, што нам патрэбна.
5.41. Пакажы мне, дзе ў Сьвятым Пісьме нам загадана маліцца пра што-дзённыя патрэбы?
5.42. Яшчэ давядзі зь Пісьма Сьвятога, ці сьвятыя малілі Бога пра што-дзённыя патрэбы і ці былі выслуханы?
5.43.Калі ў гэтай просьбе мы молімся пра хлеб цялесны, або пра ўсе жыцьцёвыя патрэбы, дзеля чаго Хрыстос далучыў тое слова «што-дзённы»?
5.44. Дзеля чаго не навучыў нас Госпад казаць проста «хлеб штодзённы дай нам сёньня», але далучыў «наш» – «хлеб наш»?
5.45. Дзеля чаго ты ня кажаш проста: «Хлеб наш штодзённы дай нам на вякі», але «сёньня» або на кожны дзень?
5.46. Хто гэтую просьбу гаворыць сабе на шкоду?
5.47. Хто гэтую просьбу годна да Бога кажа?
5.48. Пятую просьбу: «Адпусьці нам правіны нашы, як і мы адпускаем вінаватым нашым» як разумець? Якія гэта правіны?
5.49. Чаму нас можа навучыць гэтая просьба?
5.50. Чаму ня проста цалкам, агулам, мы просім, адпушчэньня грахоў, але далучаем словы: «Як і мы адпускаем вінаватым нашым»?
5.51. Хіба на тым залежыць нашае збаўленьне або адпушчэньне грахоў, што мы адзін аднаму адпускаем грахі?
5.52. Хто належна гэтую просьбу гаворыць?
5.53. Хто надарэмна яе гаворыць?
5.54. Як разумець шостую просьбу: «Ня ўводзь нас у спакусу, але збаў нас ад злога»? Што мы просім у гэтыя словы?
5.55. Калі д’ябал уводзіць нас у спакусу, чаму ж мы просім, каб Бог нас не спакушаў, або ня ўводзіў у спакусу?
5.56. Дзеля чаго ж ня толькі просім, каб Бог ня ўводзіў нас у спакусу, але і далучаем: «Але збаў нас ад злога»?
5.57. Хто гэтую просьбу слушна гаворыць?
5.58. Хто, зноў, надарэмна гэтую просьбу кажа?
5.59. Дзеля чаго гэтыя словы далучыў Госпад: «Бо Тваё Валадарства, і моц, і хвала»?
5.60. А гэтыя словы «на вякі вечныя» дзеля чаго далучаныя?
5.61. Што значыць «АМІН»?
5.62. Ужо ласкай міласэрнага Бога разумею малітву Госпадаву, але яшчэ скажы мне вось што: хіба нельга, акрамя гэтай, іншай малітвай Богу маліцца?
Канец трэцяй часткі